قالت لى
=====
قالتلى أمسك القلم
قوم بسرعه هات الورق
اكتب وأملا السطور
وابعد عن سطور الالم
قالتلى دون اللى جاى
شوف حياتنا ويا الزمن
اكتب بصدق فيه امان
عن حبنا وازاى اتولد
قالتلى اوعى تخاف م الزمن
قالت بحبك جوه الزمن
قالت تعالا نتحدى الزمن
قالت تعالا نتحدى البشر
بأيدها شاورت ع الزمان
على شجره كبيره مثمره
شجره بتطرح ثمار الامل
والكل يعشق ضلها
شجره مزروعه من زمان
شجره بتتحدى الزمن
فى ركن بعيد م البستان
قعدنا وحدنا تحت ظلها
اوراقها كانت بترقص لنا
والطيور بتغنى لحن الهوى
ومع كل رقصه وغنوه
كنا بنشوف الامل
قالتلى يلا نكتب على جذعها
نرسم عليه قلب واحد
نكتب فيه حروف اسمنا
كل يوم راح نييجى هنا
حبنا هيعيش للابد
وضحكت وقالت
هات الورق وأمسك القلم
تعالا نكتب انا وانت فوق السما
تعالا نغنى بالحان حبنا
حبنا اقوى من اى محن
قالتلى
كل يوم نكتب حرف
حرف يقول بحب
حرف يقول عشقت
ونجمع كل الحروف
نزرع بيها ورود
فى بستان عشقنا
تحت شجرة حبنا
د القلب مفهش خوف
لا من برد ولا من خريف
دالقلب اتملا م الحب
قالتلى عمرنا ماراح نفترق
حبنا فى القلب اقوى من انه يتهزم
قلتلها
انتى الحياه وكل الامانى
انتى اللى رجع بيها شبابى
انتى اللى هحارب بيها الزمن
انتى اغلا من كل غالى
انتى اللى نسيت بيها الالم
وفجأه هل الزمان
قال لى اصحى يا انسان
شفته بيطلع ليّ اللسان
سالنى نفس السؤال
اللى دايماّ يسأله
واللى دايماّ معاه جراح
قال لى حبيبك فين راح ؟
دنا أسمى الزمن
صحيت لقيت نفسى وحدى
اتارى الهوى كان سارقنى
قاعد تحت شجره حزينه
شجره دار عليها الزمن
شجره فى وسط الرمال
عايشه فى حروب ويا الرياح
لافيها ثمر ولاحتى ورق
صحيت لقيت نفسى وحدى
الورق والقلم طاروا بعيد عنى
بأعلى صوتى ناديت على قلمى
قلت له تعالا قوام ياصاحبى
تعالا يللى عشت معايا حلمى
تعالا داوى لىّ جرحى
تعالا شيل الالم
جانى القلم يجرى
جانى وهو بيبكى
قلت له امسح دموعك يا قلمى
ويلا بسرعه امسح دمعتى
قلت له فين راحت غنوتى ؟
راح فين اللى كان مواسينى ؟
قلت له ليه
حتى الحلم يجرحنى ؟
قول لى ليه ياقلم ؟
قال القلم
د كان حلم ياصاحبى
انساه وبلاش معاك تتعبنى
قال القلم تعالى نكتب الالم
تعالا نقول مين اللى يقدر ع الزمن
قلت للقلم يلا هات سطور الالم
تعالى نكتب ياقلم على غدر الزمن
تعالا نحكى ع المخدوعين فى الهوى
ع الشجر اللى اصبح من غير ورق
ع الشجر اللى كبر وضحك عليه الزمن
ع القلوب اللى اترسمت على جذوع الشجر
ع القلب اللى انظلم وأفتكروا انه حجر
ع الورق اللى وقع من ع الشجر
ع الورق اللى اتحرق من نار الهوى
ع العيون اللى بتخدع وبتقتل حتى الامل
ع الامل اللى كان واللى اصبح الم
ع الصبيه اللى عايشه تايهه ويا الهوى
ع الهوى اللى عمره ما صدق
مسكت الورق وفى ايدى القلم
قلت يلا ياقلم اكتب ولحن الجمل
يلا اكتب على كل سطور الالم
ولو فى يوم خلص منا الورق
اكتب على جذوع الشجر
======
كلمات / قلم الصابر
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق